De bergen zijn er steil en grillig, de meren appelblauwzeegroen en het leven megaschoon! De Dolomieten in het noordoosten van Italië zijn zelfs zo de moeite dat de bergketen op de UNESCO Werelderfgoedlijst is beland. Helemaal terecht, als je het ons vraagt. Wij beleefden er vier volle, dolle dagen, maar hadden er gerust een week of twee kunnen doorbrengen. Wat mag je zeker niet missen op een trip naar de Dolomieten?
- in dit artikel
- 1. Tre Cime di Lavaredo / Drei Zinnen
- 2. Lago di Braies / Pragser Wildsee
- 3. Via ferrata Ivano Dibona
- 4. Lago di Sorapis
- 5. Cadini di Misurina
- Waar verblijven in de Dolomieten?
1. Tre Cime di Lavaredo / Drei Zinnen
De Tre Cime of Drei Zinnen zijn het paradepaardje van de Dolomieten. In elke brochure over de regio bots je op deze indrukwekkende rotsformatie, bestaande uit de Kleine Zinne (2857m), Grosse Zinne (2999m) en de Westliche Zinne (2973m).
Negen op de tien toeristen kiezen de makkelijke route voor een bezoek aan deze drie bergen. Ze tellen dertig euro neer om de tolweg naar Rifugio Auronzo op te mogen. Daar start een relatief vlak pad dat hen in zeven kilometer rond de toppen leidt. We nemen deze ‘salontoeristen’ natuurlijk niets kwalijk. Omdat zij zo massaal die kant van het massief kiezen, was het lekker rustig aan ‘onze’ kant van de berg.
Wij startten onze tocht net buiten het dorpje Moos in Sexten. In het Fischleintal konden we voor acht euro een hele dag parkeren. We strikten er onze wandelschoenen voor een tocht van maar liefst 22 kilometer en 1200 hoogtemeter. Dat klinkt veel en dat was het ook! Maar was het de moeite? Absoluut!
Onze middagstop hielden we in de enige echte Dreizinnenhütte, Rifugio Locatelli. Zoals de naam verklapt, heb je hier een waanzinnig uitzicht op de drie iconische toppen. Daarnaast kan je er ook uitgebreid eten, tenminste als je voldoende cash geld op zak hebt. Met onze dertien euro kwamen we net toe voor twee bouillonsoepjes… Later passeerden we nog twee andere berghutten met de zeer ‘schattige’ namen Büllelejochhütte en Zsigmondy-Comici Hütte. Ook nog op deze wandeling: drie kleine bergmeertjes, een tiental koeien mét bel en edelweissjes. Kortom, een aanrader!
2. Lago di Braies / Pragser Wildsee
De turkooisgroene kleur en de reflectie van de omliggende bergen maken van dit meer het Mekka van de Instagrammer. Het kan niet anders dan dat zelfs de bergforellen – die je trouwens door de helderheid van het water al van ver ziet zwemmen – genieten van deze glinsterende parel!
Honderden foto’s zagen we er al van passeren en nu was het eindelijk ook aan ons. Dat we er niet alleen zouden zijn, konden we verwachten, maar dat kwartier aanschuiven was toch een verrassing! Op ongeveer vijf kilometer van het meer was er – in de zomer van 2021 althans – een ticketcontrole. Blijkbaar moesten we ons online een ticket van achttien euro aanschaffen om de enige toegangsweg op te mogen. Dat wisten we niet, dus maakten we een verplichte U-turn om dan een tweede keer mét ticket aan te schuiven.
Iets later dan voorzien, maar nog steeds goedgemutst, begonnen we aan een rondje van anderhalf uur om het meer. Al slalommend tussen de vele andere bezoekers genoten we toch enorm van dit stukje prachtige natuur. Behalve wandelen, kan je hier ook een houten roeibootje huren. Een half uur dobberen maakt je negentien euro armer, maar levert wellicht de mooiste plaatjes op. Wij vonden de rij net iets te lang en zochten een rustiger plekje op een rots in het water om toe te kijken. Zeer bijzondere roeitechnieken gezien!
3. Via ferrata Ivano Dibona
Een gigantische aanrader is deze via ferrata of ‘ijzeren weg’, maar wel alleen als je niet vies bent van een grote inspanning en geen hoogtevrees hebt. Veel kabels, laddertjes, smalle richels en tenslotte een filmische hangbrug wezen ons de weg. We waren tegen het einde stikkapot, maar omdat de route bijna volledig over de bergkam loopt, zijn de zichten echt adembenemend. Letterlijk en figuurlijk dus!
Lees hier ons uitgebreid verslag over via feratta Ivano Dibona
4. Lago di Sorapis
Lago di Sorapis is misschien wel het meest idyllische meer dat we ooit zagen. Stof van de omliggende gletsjers maakt het water heel fel, melkachtig blauw. Het lijkt alsof een overijverige Photoshopper ermee aan de slag is gegaan, maar nee, it’s all nature, baby!
Het meer ligt op 1925 meter hoogte, is goed verstopt tussen almachtige bergpieken en je kan het daardoor enkel per helikopter of te voet bereiken. Voor de eerste optie zat ons budget net iets te krap, dus wandelden wij vanaf de parking aan Passo Tre Croci over pad 215 deze schoonheid tegemoet. De wandeling heen en terug omspant in totaal twaalf kilometer en het pad is goed begaanbaar. Hier en daar hielpen kabels en trappen ons over de moeilijkste stukken.
Zoals het vaak gaat met dit soort mooie plekjes, loert de massa om de hoek. Dat was bij ons niet anders. Omdat het pad erg smal is en de meeste mensen heen en weer lopen, was het soms zelfs moeilijk om elkaar te passeren en ontstonden er ‘wandelfiles’. We raden dan ook aan om vroeg aan deze tocht te beginnen.
5. Cadini di Misurina
Wauw, wauw, wauw! Driewerf hoera voor dit prachtige viewpoint! Een smal paadje loopt omhoog, stopt plots voor een angstaanjagende afgrond en toont daar een zeer ruig berglandschap met schijnbaar vlijmscherpe pieken.
Er zijn verschillende manieren om dit waanzinnige viewpoint te bereiken. Je zou opnieuw de dure tolweg van dertig euro kunnen nemen die ook naar de wandeling langs de Drei Zinnen leidt. Misschien de kans om twee vliegen in één klap te scoren. Je moet dan zo’n anderhalve kilometer de Sentiero Bonacossa volgen, wat schijnbaar een erg mooi wandelpad is met hier en daar staalkabels en ladders to the rescue.
Voor het gratis alternatief moet je parkeren aan het Lago d’Antorno. Vandaar is het vijf kilometer stappen naar het viewpoint, maar dit is niet bepaald een wandeling in het park. Je stijgt in die vijf kilometer immers meer dan een halve kilometer. Smeer die beentjes dus maar in!
placeswithoutdoors.com
Cadini di Misurina
Waar verblijven in de Dolomieten?
Op verschillende websites lazen we dat Cortina d’Ampezzo dé uitvalsbasis is voor een bezoek aan de Dolomieten. Dit is een grotere stad die inderdaad erg centraal ligt en voorzien is van al wat de gemiddelde bergtoerist nodig heeft. Er starten verschillende skiliften, je vindt er veel outdoorwinkels en -verhuurpunten en uiteraard is de horeca er ook niet mis. Voor dit alles betaal je helaas ook een – zeer hoge – prijs. Wij boekten nogal last-minute en in het hoogseizoen. De prijzen voor vier nachten bestonden ook uit vier cijfertjes…
Dat ging ons petje te boven, dus weken wij uit naar een meer betaalbare spot. Die vonden we onder Sexten, in het dorp Padola, en we kunnen het iedereen aanraden! Eigenlijk was de ligging voor ons ideaal. Nooit zaten we langer dan een uur in de auto. Bovendien verbleven we in een geweldig schattig pensionnetje. B&B Nonno Remo beschikt over drie kamers die elk heel gezellig zijn ingericht. Je krijgt er een op-en-top Tirolergevoel, niet in het minst dankzij de aandoenlijke kaboutertjes die er een terugkomend thema zijn. Het ontbijt was rijkelijk: fruitsla, yoghurt, verschillende soorten brood en beleg, taart, cake, pannenkoeken,… Noem maar op!
