In het lijstje met hoogste bergen van de Alpen prijkt de Matterhorn met zijn 4478 meter op plaats twaalf. Dat is natuurlijk niet mis, maar spectaculairder dan z’n hoogte, is de vorm van deze iconische bergreus. De Matterhorn ziet er immers uit als een natuurlijke – zij het extreem steile – piramide, wat maakt dat het één van de meest gefotografeerde bergen ter wereld is. Dit tripje stond dan ook al een hele tijd op de bucketlist van Robin. Ik kende de berg vooral van de verpakking van Toblerone en als chocoladefan van het eerste uur was dus ook mijn nieuwsgierigheid snel getriggerd…
Zermatt als startpunt
Het autovrije Zermatt is de perfecte uitvalsbasis voor wandelingen nabij de Matterhorn. Het is het laatste dorp in de vallei en je geraakt er enkel met de trein. Wij kozen er daarom voor om te logeren in het dorpje Täsch, net voor Zermatt. Om helemaal in het thema te blijven, logeerden we in de gemoedelijke Matterhorn Inn, recht tegenover het treinstation. Elk kwartier tussen zes uur ’s ochtends en één uur ’s nachts vertrekt hier een stipt treintje naar Zermatt. De kostprijs van een retourticket is 16,40 CHF en je bent ongeveer twaalf minuten onderweg.
Gierig of dapper?
De eerste etappe van onze voettocht vanuit Zermatt moest eigenlijk een lift zijn, de Matterhorn Express 1. Nu… Die lift brengt je eigenlijk ‘maar’ 3,5 kilometer verder en ‘maar’ 233 meter hoger. Niets dat wij niet aankonden! Als jonge, naïeve berggeiten lieten we de lift voor wat het was, namen de benenwagen naar het bergstation Furi en spaarden ons zo 9,50 CHF per persoon uit… Een kleine spoiler: aan het eind van de dag hingen onze tongen tot op de grond en enkele weken later heb ik nog steeds een blauwe teen van deze dagtocht. Achteraf gezien hadden we met veel plezier een ticketje gekocht!
Het echte werk
We waren dus al opgewarmd toen we aan de eigenlijke wandeling begonnen. Vanaf het bergstation Furi volgden we de wegwijzers naar Trockener Steg. Dat is 365 dagen per jaar een hub voor skiërs, dus het zal niet verbazen dat we pittig moesten stijgen. Trockener Steg ligt op 2939 meter hoogte, wat wilde zeggen dat we meer dan een kilometer hoogte moesten overwinnen. Met heel veel pauzes – al dan niet voor een kleine fotoshoot – klauterden we omhoog, de boomgrens voorbij en na een tijdje doorheen de sneeuw. Steeds ijler wordende lucht speelde ons parten en pas in de late namiddag bereikten we het hoogste punt. Het voelde heel surreëel om plots over een skipiste te lopen, maar fier waren we wel!
Matterhorn Glacier Paradise
Het zware klimwerk was achter de rug en nu kwam het stuk waarvoor we echt gekomen waren. Hoewel we al meer panorama’s hadden gezien dan op twee handen te tellen zijn, belandden we nu op de ‘Matterhorn Glacier Trail’. Deze route loopt door een gebied dat men ook wel ‘Klein-Matterhorn’ noemt, want veel dichter bij de berg geraak je – tenzij je van rotsklimmen houdt – niet.
We liepen langs twee gletsjers en verschillende gletsjermeertjes, zoals Theodulsee, waarin de reflectie van de Matterhorn ons de mooiste plaatjes opleverde. Hier werd ons ‘outdoorhart’ helemaal warm van! We moesten nog een paar keer een kort klimmetje doen, maar eigenlijk was de afdaling ingezet.
Blauwe tenen tijdens de laatste etappe
Stilaan zakte de zon en uiteindelijk zagen we ze achter de Tobleroneberg verdwijnen. We volgden nog steeds de bordjes van de ‘Matterhorn Glacier Trail’ en kwamen zo uit bij Schwarzsee, waar het mogelijk is om een lift, de Matterhorn Express 2, naar beneden te nemen – als je tenminste voor sluitingstijd aankomt. Voor ons zat er niets anders op dan de zeven kilometer naar Zermatt te voet af te dalen.
Ik vermoed dat het in dit stuk was dat mijn teen – rechtervoet, tweede van links – van kleur begon te veranderen. We zetten dapper voort en na 9,5 uur stappen, met 24,8 kilometer en 1511 meter hoogteverschil in de benen, ploften we meer dan voldaan neer in een veel te dure pizzeria in Zermatt. We hadden het weeral verdiend!
placeswithoutdoors.com
Matterhorn Glacier Paradise
