De zomer van 2020, volle coronatijd. De wereld stond op zijn kop en zotte reizen maken, leek haast onmogelijk. Europa werd een groen-geel-rode kleurplaat en je mocht er vooral niet uit. “Maar we kennen het hier al”, riep de doorwinterde backpacker. “Saaaaai…” zuchtte de onbevreesde wereldreiziger. Maar wat voor velen een zomer in mineur dreigde te worden, werd voor mij een onvergetelijke tijd met een romantisch staartje. In een avontuurlijke bui schreef ik me immers in voor een groepsreis met Mundero. Bestemming: IJsland. En dat was de BESTE. BESLISSING. OOIT.
Met veertien waren we. Dertien deelnemers en één begeleider. Een bonte verzameling van twintigers en (vroege!) dertigers uit alle hoeken van Vlaanderen. Vanaf dag één was de sfeer opperbest. Al op de Thalys vanuit Brussel naar de luchthaven van Parijs werden hilarische verhalen over mislukte Tinderdates uit de doeken gedaan. En net dat is de magie van groepsreizen. Bijna iedereen schrijft zich individueel in, zit vol adrenaline en stelt zich vervolgens helemaal open om de andere reizigers te leren kennen. LOVE IT. Ook ik vond het allemaal reuzespannend, maar heb me meteen volledig in dit avontuur gesmeten!
Onze reis naar IJsland was in essentie een roadtrip. Nabij de luchthaven in Reykjavik huurden we drie wagens waarmee we in vijftien dagen het hele eiland rond raceten. We deden uiteraard een rondje door de drukbezochte “Golden Circle” nabij de hoofdstad, maar waagden ons ook aan de grote “Ring Road”, die heel IJsland omvat. Zo legden we meer dan 1500 kilometer af, waarvan toch zeker één derde luidkeels zingend. Had ik al gezegd dat de sfeer opperbest was?!
Uiteraard stond er meer op het programma dan enkel sightseeing vanuit de auto. IJsland is een buitengewoon machtig land met vulkanen, gletsjers, zotte watervallen en heerlijke warmwaterbronnen waarvan we elke dag met volle teugen genoten. Het is een absolute aanrader voor liefhebbers van de ruige natuur, want de bijzondere ligging van het eiland nabij de Poolcirkel en op de breuklijn tussen de Euraziatische en Noord-Amerikaanse plaat, zorgt voor een uniek landschap. Dit zag je nog nooit!
Ondertussen ligt de reis al bijna drie jaar achter ons, maar ik herinner me wel nog levendig hoe zeer we allemaal onder de indruk waren van de vele, gigantische watervallen. Google maar eens op Gullfoss, Godafoss en Dettifoss. Naast de kracht van het water voel je je als mens maar héél klein hier. De Seljalandsfoss is veel subtieler, maar minstens even prachtig. Via een glibberig paadje kan je zelfs achter de waterval lopen. Instagramwaardige foto’s: check!
Daarnaast zit ook onze fanatieke ‘puffin hunt’ op één van de vulkanische eilanden van Vestmannaeyjar waarschijnlijk voor eeuwig en drie dagen in mijn geheugen gegrift. In en rond de rotswanden huizen maar liefst vier miljoen papegaaiduikers, maar je moet niet denken dat je er makkelijk eentje op foto krijgt! Wij maakten er een echte sport van en slopen zelfs geruisloos en met tonnen geduld naar ze toe. Ik ga niet ontkennen dat ik zelfs op handen en voeten een schapendrol trotseerde om er dichterbij te geraken…
In de categorie ‘bijzondere dieren spotten’ is verder zeker onze walvisexpeditie bij Húsavik het vermelden waard. We werden in dikke, winddichte pakken gehesen en gingen met een grote boot de Arctische Oceaan op! Alleen dat was al een belevenis, maar ja hoor… Na een half uurtje varen, kregen wij meerdere bultruggen in het vizier! W.A.U.W. Dit was misschien wel hét kippenvelmoment van de hele reis!
Mijn dikke slaapzak en thermisch ondergoed zorgden er dan weer voor dat ik ’s nachts juist geen kippenvel kreeg. Die maatregelen waren wel broodnodig, want we sliepen de helft van de nachten in een tentje en IJsland… Ja, what’s in a name? Hoewel we overdag werden getrakteerd op onverwacht veel zon, koelde het ’s avonds snel af. Oké, ik was niet heel vrolijk toen ik in het midden van de nacht door een hevige wind ons tentzeil op mij kreeg. Daarnaast was ik ook liever van het zware geknor uit de iglo naast me gespaard gebleven. (Ik noem geen namen!) Toch had het kamperen zeker ook voordelen. De nachten in de tent drukten de prijs, brachten ons letterlijk en figuurlijk dichter bij elkaar en gaven de reis nog een extra avontuurlijk kantje.
Meestal teken ik mijn reizen graag zelf tot in de puntjes uit. Ik ben dan ook hartstikke #teamgeorganiseerd, want dat levert mij doorgaans ontzettend veel voorpret op. Toch vond ik het heerlijk om voor die ene keer eens gewoon te volgen en me te laten verrassen. Viel dat mee, zeg! Met Mundero kan je op twee oren slapen: het is goed geregeld! Bovendien was er in IJsland nog ruimte om wat te schuiven in de planning. Voor wie bijvoorbeeld even geen trek had in een wandeling of niet per se die gletsjer op wilde, zorgde onze gids Seppe voor een alternatief programma. We kozen ook elke dag zelf of we zouden koken of onze voetjes onder tafel schoven bij één of ander restaurant. Niks moet en alles mag… Is dat niet de definitie van de perfecte vakantie?
En net toen ik dacht dat deze roadtrip echt niet beter kon worden, volgde de kers op de taart! Het was een Limburgse kers, eentje met blond haar, blauwe ogen en een grote portie humor waarmee hij me helemaal wist in te pakken… En ze leefden nog lang en gelukkig!