Onze 3 favoriete wandelingen in Madeira

Aloha! Gegroet vanuit het Hawaï van Europa: het Portugese eiland Madeira, bekend als de geboorteplaats van CR7, maar vooral als het wandeleiland bij uitstek. Het milde klimaat, de exotische bloemenpracht en het ruige, bergachtige landschap maken van Madeira een parel voor avontuurlijke stappers. Daar rekenen wij onszelf graag bij! We wandelden heel wat kilometers bij elkaar en kroonden deze drie dagtochten tot de mooiste hikes van het eiland!

• in dit artikel
• PR1: Van Pico do Areeiro naar Pico Ruivo
• PR8: Vereda da Ponta de São Lourenço
• PR9: Levada do Caldeirão Verde

PR1: Van Pico do Areeiro naar Pico Ruivo

Dit is geen verrassing. De PR1 verbindt twee van de drie hoogste pieken van Madeira, dus je kan wel raden dat hier de meest verbluffende uitzichten te vinden zijn. Dit is echt dé hike van het eiland, dus wie hier niet passeert, was niet in Madeira! De wandeling start bovenaan de Pico do Areeiro (1818m), die je gewoon met de auto kan bereiken. Wij lieten onze gehuurde Citroën achter op de parking bij het bezoekerscentrum (mét restaurant!) en lieten ons vanaf dan leiden door wegwijzers, die het pad erg goed markeerden.

We ondervonden meteen aan den lijve dat het een pittige tocht zou worden. Vanaf de start liepen we over trappen, zowel metalen ladders als ingehouwen treden in de rotsen. Deze tocht was een kuitenbijter van jewelste! Gelukkig werden we onderweg afgeleid door machtige panorama’s, steile – soms zelfs verticale – afgronden en spannende tunnels. Die tunnels zijn best spectaculair en een lampje kan handig zijn, want hoewel we aan het eind meestal wel een streepje licht zagen, hulde een groot deel van deze rotsgangen zich in het duister.

Met acht stevige kilometers in de benen en een voldaan gevoel in de rest van ons lijf bereikten we Pico Ruivo. Met zijn puntje op 1862 meter is deze berg het dak van Madeira. Het uitzicht hier zal wellicht heel cool, sensationeel, magnifiek en nog zeven andere superlatieven zijn, maar toen wij hier stonden, keken we op een muur van mist. You win some, you lose some…

Wij lieten ons echter niet zomaar van onze melk brengen, want we moesten de hele weg nog terug wandelen. Nog massa’s natuur om ons op te verlekkeren! In totaal hadden we vierenhalf uur nodig om de PR1 heen en weer te lopen, goed voor duizend hoogtemeter!

PR8: Vereda da Ponta de São Lourenço

Iets helemaal anders dan! Madeira kent geen massatoerisme omdat er geen zandstranden te vinden zijn. De overgang tussen eiland en oceaan bestaat uit grillige rotsen en gevaarlijke kliffen. Dat ervaarden we ten volle tijdens deze wandeling naar het meest oostelijke puntje, Ponta do Furado, op het ‘schiereiland’ van Madeira. Het ene viewpoint na het andere: overal kijk je op een woeste zee met hoge golven die stukslagen op spectaculaire rotsformaties.

We maakten onze tocht iets langer dan door de Portugese uitstippers voorzien is en parkeerden aan Miradouro Ponta de São Vicente. Meteen een fotogeniek plaatsje! We liepen hier nog een paar honderd meter terug naar Miradouro do Rosto. Vanaf daar startten we met onze verkenning van de noordelijke kustlijn. Zo kwamen we pas later op de bewegwijzerde PR8-route, maar vermeden we dat we dezelfde weg heen en terug moesten lopen.

Op het verste punt van deze wandellus trakteerden we onszelf op een heerlijke verfrissing in Casa do Sardinha om daarna de route nog een keer uit te breiden. We liepen achter deze bar immers de heuvel op voor het mooiste zicht van de dag. En zo kwamen wij uiteindelijk aan een wandeling van negen en een halve kilometer (in plaats van zeven). Weer een goedgevulde middag en heel wat bevallige plaatjes voor in ons fotoalbum!

PR9: Levada do Caldeirão Verde

Wie nog twijfelt of ‘het Hawaï van Europa’ wel een passende bijnaam is voor Madeira, moet zeker de PR9 lopen. We doorkruisten hier een soort jungle, passeerden talrijke watervallen en konden niet genoeg krijgen van de felgroene bergflanken. Misschien is zelfs de vergelijking met Jurassic Park niet overdreven…

De wandeling start aan het Parque das Queimada, waar we de auto konden parkeren. Vanaf het begin volgt de route één van de vele levada’s, het vernuftig aangelegde netwerk van irrigatiekanaaltjes uit de achttiende eeuw. De levada loopt zelfs door vier tunnels, die wij dus ook – soms gebukt en bijna steeds met zaklamp – door moesten en die we toch een avontuurlijke meerwaarde vonden.

De grootste belevenis van de dag was echter de passage door een waterval. Wij bezochten Madeira in een uitzonderlijk natte periode, tijd voor de watervallen om helemaal ‘loco’ te gaan… Het wandelpad was maar heel smal, er lag een diepe afgrond langs en de enige optie was om door de waterstroom te lopen! Om de schade zoveel mogelijk te beperken, hebben we ons hier zelfs half uitgekleed: schoenen uit, sokken uit, en ja, broek uit. We verstopten alles onder onze regenjas, trotseerden het water en kwamen niet bij van het lachen.

Ondanks deze extra uitdaging vonden we de wandeling van twaalf kilometer niet moeilijk. De route is redelijk vlak, dus we maakten bijna geen hoogtemeters. Niet op vlak van conditie, maar wel qua panorama’s was dit alweer een vijfsterrenwandeling!