Er was eens… een Robin en een Jasmine die zich voor één nacht koning en koningin waanden in hun middeleeuws kasteel. Voor mijn 32e verjaardag verraste Mijne Majesteit me met een overnachting in een wel héél sprookjesachtige setting, het Schloss Arenfels in Duitsland!
“In het weekend voor je verjaardag mag je niets plannen!” Daarmee moest ik het doen. Ik had geen flauw idee waaraan ik me kon verwachten en Robin kan heel goed zwijgen. Hij zei alleen dat we gingen wandelen, dus ik had een fleece aan. Een fleece, dames en heren, kan u het zich voorstellen? Een fleece in een kasteel… Maar bon, nietsvermoedend zag ik dat we richting Duitsland reden en ergens tussen Bonn en Koblenz gingen we de autostrade af. Eindhalte: Brohl, een dorpje met een lachwekkende naam, maar wel een heel mooie ligging in de Rijnvallei.
Hier startte onze wandeling, de bewegwijzerde Katharinaweg. Dit uitdagende panoramapad ligt op de helling tegenover Schloss Arenfels. Hoewel Robin al eens gewezen had naar het kasteel en we het luidop bewonderden, viel mijn frank niet! Mijn simpele ziel genoot gewoon van de omgeving, de uitzichten op de Rijn en de eerste lentezon. Bovendien zaten er wel wat pittige klimmetjes in de wandeling, die ook mijn aandacht vroegen.
placeswithoutdoors.com
Katarinaweg
Na de wandeling moesten we een half uurtje rijden. Hoewel we in vogelvlucht slechts een paar honderd meter van het kasteel verwijderd waren, moesten we omrijden om de Rijn te kunnen oversteken. We sloegen een klein baantje in, slingerden tussen idyllische wijngaarden in de avondzon en dan plots… was het daar! Ik weet nog dat ik “Wauw!” riep, dat Robin antwoordde met “Hier gaan we slapen!” en dat ik dan drie keer “What the fuck?!” schreeuwde.
Wij gingen slapen in Schloss Arenfels, een historisch chateau! De geschiedkundige in mij wil toch heel graag vertellen dat dit prachtige kasteel al dateert uit de dertiende eeuw. Het werd toen gebouwd als fort, maar verloor drie eeuwen later zijn verdedigende functie en werd gerenoveerd in ware Renaissancestijl. De huidige, neogotische look kreeg “ons” paleis echter pas halverwege de negentiende eeuw. Het kreeg toen 365 ramen, 52 deuren en 12 torens, niet toevallig (denk ik, dat zou toch wel heel straf zijn?!) het aantal dagen, weken en maanden in een jaar. Daarom wordt Schloss Arenfels ook wel eens ”Kasteel van het Jaar” genoemd. Niet alle torens zijn bewaard, maar dat doet geen afbreuk aan dit sprookjespaleis.
Het spreekt voor zich: ik was in de wolken. En ik ging nog hoger zweven toen we naar onze kamer werden gegidst. Ik kwam nog even terug met m’n voeten op de aarde bij het besef dat ik nog steeds die fleece droeg, maar was toch vooral onder de indruk van de jachtkamer die Robin geboekt had. We stonden te midden van een grote, hoge kamer met een hemelbed, geweien aan de muren en rode, velours gordijnen met van die gouden kwastjes aan.
Vanuit het raam keken we uit op Bad Hönnigen, waar zogezegd onze onderdanen leefden (ja, we voelden ons even tot een hogere stand verheven). Ondertussen is het restaurant, de “Schlosseria”, van het kasteel heropend, maar wij moesten voor het avondeten onze toevlucht zoeken tot het stadje. Dat was geen straf, want Bad Hönnigen heeft een gezellig centrum en de huizen hebben er schattige, betimmerde gevels. Bistro Florian, ons aangeraden door de kasteelheer, was reeds volgeboekt, maar we hebben prima getafeld bij Restaurant Sonnenseite.
We sliepen héérlijk in ons vorstelijk bed en ook het ontbijt van de volgende ochtend, dat op de kamer werd geserveerd, had royale allures. Met bolle buiken gingen we eens op verkenning in en rond het kasteel. We zagen o.a. de gewelfde kelder, waarin vroeger de wijnen uit de omliggende wijngaard lagen te rijpen in houten vaten. Daarnaast liepen we ook eens rond de fontein op de binnenplaats, tegenwoordig het decor voor veel trouwfeesten en zelfs voor filmopnames!
Na het uitchecken maakten we nog een luswandeling, de Grosse Schlossrunde, om het kasteel heen en liepen zo ook eens door de wijngaarden. Andere leuke bezienswaardigheden in de buurt zijn o.a. het wellnesscomplex in Bad Hönnigen zelf, de hoogste koudwatergeiser ter wereld bij Andernach en de Laacher See met het imposante klooster Marie-Laach.
placeswithoutdoors.com
Grosse Schlossrunde
Hoewel ik zou denken dat zo’n koninklijke overnachting handenvol geld kost, viel de prijs reuze mee. Je kan hier al slapen voor 150 euro en het ontbijt kostte 13 euro per persoon. Dat is minder dan je tegenwoordig voor veel andere “bijzondere overnachtingen” betaalt en toch was het voor ons absoluut een schot in de roos!
